Talerze obiadowe Anglia Enoch Wedgwood granatowe 3 sztuki
Oferuję do sprzedaży 3 talerze obiadowe z angielskiej porcelany firmy Enoch Wedgwood. Średnica 25 cm. Porcelana bez uszkodzeń. Polecam!

W razie pytań proszę o kontakt.
Link: olx.pl/oferta/CID628-IDg0WDw.html

SECESYJNY FAJANS SARREGUEMINES  Z GRAFIKAMI HENRI LOUX

Jego nazwisko było długo ignorowane, ale jego praca są znane na całym świecie dzięki niezwykłej popularności naczyń dekoracyjnych, fason "Obernai", w ramach którego uwiecznił  zwyczaje, tradycje i życie codzienne Alzacji. Wiele restauracji lub winiarni obsługuje klientów na talerzach, na których dnie  można odkryć wieś, dom, i piękne dziewczyny w tradycyjnych alzackich strojach. W oknach sklepów z pamiątkami, Strasburga znajdziecie Państwo stoisko z fajansem z dekoracjami wykonanymi przez Henri Loux.

Młody talent ...

Ten wybitny artysta, urodzony w Auenheim 20 lutego 1873, jest synem Henry Edward Loux nauczyciela , który osiadł w 1875 roku w Sessenheim.

W 1884 roku, po ukończeniu nauczania przez ojca, młody Henry i jego brat udali się do  protestanckiej szkoły Gymnasium "John Sturm" w Strasburgu. Najstarszy brat jest pilnym uczniem, ale najmłodszy, Henryk, jest raczej słaby, z wyjątkiem jednego przedmiotu: rysunku! Jest utalentowany od wczesnej młodości; docenia wszystko co beztroskie na łąkach i polach, uwielbia  podziwiać piękno otaczającej przyrody.

Zachęcony przez swojego nauczyciela sztuki, Edouarda Weisandt Henri Loux chce poświęcić się sztuce i staje się artystą. Jego ojciec jest przeciwny, ale potem pozwala  na zajęcia wieczorne w rysunku, a na końcu cieszy się, że syn został wpisany jako student Szkoły Rzemiosł (Kunsthandwerkschule) później Szkoła decorative Arts (Kunstgewerbeschule) w Strasburgu. Na inauguracji nowego budynku w 1892 roku, młody Loux   za pracę żniwa otrzymał pochwałę , a w swojej klasie  zapisany jest jako prymus.

Pod koniec października 1893 roku przeniósł się do Monachium, "Akademie der Kunst Bildenden" gdzie był jednym z najlepszych studentów. Posiadał niezwykły talent do dekoracyjnego malowania. Dwóch wybitnych malarzy niemieckich artystów, Ludwig Richter i Moritz Von Schwind, miało na niego wpływ. Pierwszy, były profesor rysunku w szkole dekoracja fabryki porcelany w Miśni, wprowadził go w ilustrowane historie i legendy germańskiego folkloru, drugi jest projektantem Sublime "Wartburg".

W 1897 roku, po ukończeniu studiów, Henri Loux wrócił do Alzacji, ze stopniem  "Kunstmaler" (malarz).Początkujący malarz staje się wielkim podróżnikiem. Podróżuje po Alzacji z północy na południe, ze wschodu na zachód. Wszędzie, szkicuje zieleń,  cuda przyrody w  poruszający sposób: sceny z życia wsi, ludzi i ich stroje, domy szachulcowe. Jest to przede wszystkim związane z wioskami i okolicami znanymi z dzieciństwa: cała jego praca to zachwyacający  hymn do krainy młodości.

Główne dzieło inspirowane Alzacją

Napływało coraz więcej zleceń,: wykonał pełne humoru ilustracje do  przewodnika po Strasburgu w 1898, stworzył świetny plakat do prezentacji wodewilu Goethego "Die Fischerin" i ilustracje na okładce książki poetyckiej "s'Pfiffel VUM e Meiselocker." On stworzył okładkę (używany do 1918 roku) z almanachu Rolnictwa i wino a winiety są odtwarzane do 1939 roku.

Podczas Wystawy Powszechnej w Paryżu w roku 1900, stoisko z Alzacji było bardzo wiernym odwzorowaniem domu Kamerzell Strasburgu. Zaprojektował je  Henri Loux na zlecenie  Leo Boll, dyrektora gazety Alzacji i Lotaryngii, stworzył także duży plakat do promowania tego stanowiska, a także  ilustracje do broszury "Wino i Coteaux d'Alsace", który był dystrybuowany dla gości Wystawy.

Wielka sławe przyniosła mu jednak ilustracja fajansu Sarreguemines  "Obernai"

Najbardziej znaną pracą Henri Loux jest zestaw naczyń "obernai". Stworzył 56 postaci  powielanych na różnych naczyniach wykonanych w słynnej fabryce fajansu i majoliki Faienceries Sarreguemines – te ilustracje stały się częścia tradycji alzackiej i jako takie produkowane są po dziś dzień przez Lunéville- St Clement.

Sarreguemines Fajans, Utzschneider i Co, od zawsze szukała wybitnych artystów, którzy mogą tworzyć nowe projekty do dekoracji naczyń.

W 1902 roku, ich aktualny artysta Karola Spindler dekorator katedry św Leonarda, stwierdził, że jest zbyt zajęty, i przekazał zlecenie do Gustave Stoskopf, który sam zaproponował jego wykonanie Henriemu  Loux. Jego szkice zostały przyjęte. Po czym  udał się do Loux Sarreguemines, gdzie przebywał w pracowni fabryki przez kilka miesięcy. Pierwsze obiekty: dzbanki, talerze dekoracyjne, naczynia pojawiły się w 1903 roku pod nazwą "Loux" . Karczmarz z Obernai, kiedy zobaczył talerze-  chciał nabyć stół pełną zastawę do swojej karczmy dekorowaną malarstwem H. Loux Artysta został wezwany do fabryki, aby wykonac to dodatkowe zamówienie i wtedy fason przyjął nazwę  "Obernai"

Po wykonaniu zlecenia Henri Loux  wrócił  do Strasburga-Neudorf, i skupił się na pracy. Ale niestety tu czaiła się śmierć… Został hospitalizowany w 1906 roku, wierzył, że wyzdrowieje - miał jeszcze wiele planów do zrealizowania ... Niestety! Rankiem 19 stycznia 1907, wyzionął ducha.

Miesiąc po jego śmierci, jego przyjaciele zorganizowali retrospektywną wystawę w Strasburgu, a później pojawił się "Loux-Maps", zestaw 30 reprodukcji dzieł lub dzieł artysty, który odniosły wielki sukces

W 1991 roku, miasto Auenheim obok domu artysty wzniosło wspaniałą kolumnę. W 1986 roku, została opublikowana przez wydawnictwo "Editions  Swarm", książka poświęcona życiu i twórczości Henri Loux. Autorami są dr Paul-André Befort i Fernand Gastebois.

Proszę wbić w wyszukiwarkę Henri Loux- a szybko zorientujecie się Państwo, że na tej aukcji jest kolekcjonerski rarytas. Fajans z sygnatura Obernai – oryginalne pierwsze naczynia dekorowane przez tego świetnego malarza Alzacji. Zachowały się w bardzo dobrym stanie 4 filiżanki do herbaty, 7 filiżanek do kawy – 9 podstawków i 4 talerze deserowe. Według PM&M sygnatura jaka mamy na podstawkach- pochodzi z początku XXwieku z lat ok. 1900 – pozostałe sygnatury również obowiązywały od 1900 roku- czyli są to pierwsze oryginalne naczynia Obernai- cenione i poszukiwane przez kolekcjonerów.

Oprócz tego mamy dzbanek i mlecznik Villeroy & Boch i dzbanek z mlecznikiem czajniczkiem i cukierniczką Enoch Wedgewood- najsłynniejszej angielskiej fabryki- obecnie właścicielki marki Rosenthal.

Czyli oferuję Państwu kolekcjonerski fajans z najwyższej półki!!!

Poza tym bardzo piękny… ilustracje Henryka Loux- są niezwykle oryginalne- i przenoszą nas w niezwykły świat sielankowych krajobrazów Alzacji… byłem widziałem- szachulcowe domy Strasburga… Polecam gorąco. Jak na swoje 100 lat fajans jest w doskonałym stanie.

W skład serwisu wchodzą:

9 podstawków Obernai  średnica 14,4 cm

7 filiżanek do kawy Sarreguemines  wysokość 6 cm srednica 6,8 cm od ucha do brzegu pucharu 8,5 cm- dwie z minimalnymi odpryskami na rancie- jedna z dwoma duzymi odpryskami

4 filiżanki do herbaty wysokość 5 cm srednica 9,5 cm od ucha do brzegu pucharu 11,7 cm – jedna pęknięta ścianka , jedna z przetarciem rantu

1 talerz deserowy fason Agreste z kwiatami średnica 21 cm

3 talerze deserowe z sygnaturą Henri Loux – średnica 21 cm

Dodatkowy porcelanowy talerz z wyciskanymi winogronami i kwiatami średnica 20 cm

Dodatkowy angielski fajansowy talerz z dekoracja zwiebelmuster – cebulową – średnica 10 cm Biltons England

Patera na owoce  vVB Elsterwerda z  okresu 1900-1930  z małym odpryskiem na rancie od spodu- stary fajans z kiścią wytłaczanych winogron- nr 1175/5 wysokość 6,5 cm średnica 31 cm

2 podstawki 14 cm ecru

Villeroy @ Boch Rusticana – dzbanek fajans wysokość 18 cm owal brzuśca 10 x 9 cm od dzióbka do ucha 17,5 cm – bardzo mocna krakelura- dzióbek z odpryskiem

Villeroy @ Boch Rusticana – mlecznik fajans wysokość 6 cm owal brzuśca 6 x 6,5 cm od dzióbka do ucha 9,6 cm – stan bardzo dobry

Enoch Wedgewood fason Royal Homes of England sygnatura  z jednorożcem red – imbryk na esencję – wysokość 12 cm  owal brzuśca 9,5 x 8 od dzióbka do uchwytu 16 cm – sitko – stan OK.

Enoch Wedgewood fason Royal Homes of England sygnatura  z jednorożcem blue kolekcjonerski!!! – czajnik  Tower of London – wysokość 19,5 cm  owal brzuśca 11 x 9 od dzióbka do uchwytu 18,5 cm – sitko – stan super

Enoch Wedgewood fason Royal Homes of England sygnatura  z jednorożcem blue – cukierniczka – wysokość 9,5 cm  owal brzuśca 8 x 6,5 cm od ucha do ucha 9,5 cm– stan OK.

Enoch Wedgewood fason Royal Homes of England sygnatura  z jednorożcem blue –mlecznik– wysokość 8 cm  owal brzuśca 7 x 6,2 cm od dzióbka do uchwytu 10,5 cm– stan OK.

Razem 36 elementów świetnego kolekcjonerskiego fajansu z najlepszych fabryk !!!

Lorraine / Saargemünd (today Sarreguemines):

Comment:

At the time of the French defeat of 1871 the German-speaking parts of the département of Meurthe and of the département of Moselle were merged to build one of the three districts of the Elsass-Lothringia Reichsland, the district (German: 'Bezirk') of Lothringen with capital Metz and the eight counties (German: 'Kreise') Bolchen, Chateau-Salins, Diedenhofen, Forbach, Metz-Stadt, Metz-Land, Saarburg and Saargemünd. The remaining French-speaking parts of the départements of Meurthe and of Moselle were linked together and became what is still the present département of Meurthe-et-Moselle.

[1] : Nicolas-Henri Jacobi (1790 until 1800)

Production started in 1790 when Nicolas-Henri Jacobi together with two other partners set up the first factory despite the unfavourable economic climate. Jacobi then bought an oil mill by the river and transformed it into a stone-grinding mill. However, much more than his strong determination was needed and in 1794, Jacobi took over the molds and left-over material from the facility in Ottweiler a.d. Saar as they had stopped producing porcelain around 1770 shortly after being taken over by René François Jolly and Nikolas Leclerc in 1769. Still the difficulties in obtaining supplies of raw materials as well as the hostility and suspicion of local inhabitants remained. In addition to the competition from the large amount of English and French manufacturers, the upheaval caused by the Revolution finally forced Jacobi to give up.

[2] : Porzellanfabrik Utzschneider & Cie. (1800 until 1919)

The dynamic Bavarian Paul Utzschneider took over the factory in 1800 and introduced new decorating techniques. Napoleon I became one of his best customers and ordered several pieces and the business expanded so much that it had to open new workshops and acquire several mills. The protests provoked by the consequences of deforestation induced the company to use coal instead of wood, but it was not until 1830 that the first coal-fired kilns were built. In 1836 Paul Utzschneider finally handed over the management of the factory to his son-in-law Alexandre de Geiger who erected new buildings that were in harmony with the landscape; the 'Moulin de la Blies' mill was built in 1841 in this spirit. In 1838 Alexandre de Geiger associated himself with 'Villeroy & Boch' and this agreement contributed to the growth of production. The industrial revolution was in full swing, and a new architecture emerged with the appearance of saw-tooth roofs and round chimney stacks tall enough to prevent smoke from drifting over neighbouring houses. The new factories built in 1853 and 1860 completely relied on steam-powered machinery and in the workshops, modernization centred mainly on the energy needed to operate the machines.

Following the annexation of the Moselle to Germany, Alexandre de Geiger left Sarreguemines and retired in Paris in 1871. His son Paul de Geiger took over the management and two new factories were constructed at Digoin and Vitry-le-François. Paul de Geiger died in 1913, the year in which 'Utzschneider & Cie.' was split into two companies, one responsible for the establishment in Sarreguemines and the other for the French factories.

[3] : Sarreguemines - Digoin - Vitry-le-François (1919 until 1982)

After the First World War the factories were united under the name of 'Sarreguemines - Digoin - Vitry-le-François' and run by the Cazal family. During the World War II, the faience factories were sequestered and their management entrusted to 'Villeroy & Boch' between 1942 and 1945. After stopping production of porcelain and majolica, the company was taken over in 1979 by the 'Lunéville - Badonviller - Saint Clément' group.

[4] : Sarreguemines - Bâtiment (1982 until ...)

In 1982 the company was renamed to 'Sarreguemines - Bâtiment' and it became the main sponsor of the Sarreguemines museum which has access to the company archives; the company notes that all inquiries regarding old items should be sent to the museum. They mostly refer to museum publications which on first glance appear nicely priced but make sure to get a correct handling fee quotation before you order.

Wedgwood manufactures quality ceramics combining sophisticated classical contemporary design with highly skilled craftsmanship and the highest standards of quality. The company's main sales markets today include the UK, Japan and America. Wedgwood is quintessentially English and has a tradition of innovation, quality and craftsmanship. Wedgwood designs are widely acknowledged as timeless, elegant, classic and understated. The Wedgwood design teams also work with external designers for cross-pollination of ideas and experience.

The company has established exciting design partnerships with fashion designers Jasper Conran and Vera Wang to develop contemporary and stylish ranges that appeal to the younger consumer.

Excellence in design, quality and craftsmanship since 1759.

Wedgwood has been an international company for over two centuries. Founded in 1759 upon the highest standards to uphold these essential factors in maintaining its leading position throughout the markets of the world.

The founder, Josiah Wedgwood (1730-1795), who is remembered as ‘the Father of English Potters', was born in Burslem, Staffordshire, in the heart of the English potteries. He served his apprenticeship as a potter before setting up his own business in 1759.

By 1766 he had prospered sufficiently to build a new factory, which he named Etruria. Josiah was to sow the first seeds of the innovative spirit, which continues to be an integral part of Wedgwood. During his lifetime he invented and produced what remain today three of Wedgwood's most famous ceramic bodies - Queen's Ware (1762), Black Basalt (1768) and finally Jasper (1774).

In the nineteenth century, important progress was made at the Wedgwood factory in the use of new machinery, the introduction of the first coloured earthenware bodies and, most importantly, the manufacture of bone china. Wedgwood bone china tableware was to grace the tables of many illustrious homes throughout the world, including the dinner service which President Theodore Roosevelt ordered for the White House.

During the 1930's, Wedgwood's success continued and in order to increase efficiency, the fifth Josiah Wedgwood decided to build a new factory. A country estate near the village of Barlaston was purchased and a new, modern factory was built. Production started in the 1940's and has continued at the site ever since. Here, Wedgwood continues its living tradition of progress in design, in production methods and in the skills of its many craftspeople. In 2000, a modern visitor centre was added to the complex to cater for the huge interest Wedgwood.

•  1775 - Jasper ware perfected and introduced

•  1777 - Jasper ware dip introduced

•  1780 - Death of Thomas Bentley and the end of the Bentley and Wedgwood partnership

•  1805 - underglaze blue printing introduced

•  1806 - Antique Wedgwood Lustre ware glaze introduced.

•  1812 - First printed mark used.

•  1827 - Francis Wedgwood in partnership with Josiah II and Josiah III until 1841

•  1860 - Wedgwood majolica introduced.

•  1860 - Three letter impressed mark (dating code) introduced for earthenwares

•  1875 - Turquoise jasper introduced. Run ended c1885

•  1891 - ENGLAND added to base marks

•  1895 - Josiah Wedgwood and Sons Ltd is incorporated

•  1912 - wedgwood powder blue introduced

•  1953 - royal blue jasper ware introduced to celebrate Queen Elizabeths coronation.

•  1980 - 250th anniversary of the birth of Josiah I.

•  1980 - 200th anniversary of the end of the Wedgwood and Bentley partnership